เราเคยมีแฟนมาคนนึง มีตอน ม.6 เราค่อนข้างขี้เหล่ แฟนเราก็อ้วนๆ เห็นงี้เราก็รักมากเลยนะ(สำหรับตอนนั้น) อ้วนที่สุดในโรงเรียนเลยอ่ะ เราอายุห่างจากแฟนเราปีนึง ช่วงนั้นเรารักกันมาก เรารู้สึกมีความสุขกันมาก แต่เราก็ต้องเลิกกัน อาจเป็นเพราะเขาโลเลหรือเราที่งี่เง่าเอง เราเลิกกันได้ประมาณปีนึงเต็มๆ โดยที่เราเป็นฝ่ายบอกเลิก… หลังจากนั้นเขาก็พยายามขอคืนดีดับเราประมาณ 3-4 ครั้ง แต่ละครั้งเราก็ยอมคืนดีด้วยทุกครั้ง. พอคืนดีได้ไม่นาน เขาก็เงียบหายไปทุกครั้ง แล้วเขาก็เพ้อถึงผู้หญิงคนอื่น(ในช่วงที่คืนดีกับเรา)ที่มีไม่ใช่ตัวเรา เราก็ปล่อยๆไป… เขาก็ไม่ได้ติดต่อมาอีก และครั้งล่าสุดเจาก็มาขอคืนดี เราก็ยอมคืนดีด้วย…เรานึกว่ามันจะไปได้สวยแต่ไม่ใช่เลย…บทสนทนาข้างล่างที่เรายกมามันทำให้เราเจ็บและรู้สึกว่าตัวเองโง่มากขนาดไหน…เรา : คิดยังไงที่อยากกลับมาเนี่ย…?เขา : เธอดีที่สุด ลองมองหาคนอื่นแล้ว ไม่มีใครดีเท่าเธออีกแล้ว เธอใช่ที่สุดแล้ว ไม่มีใครใช่ไปกว่านี้แล้ว…เรา : ตอนนี้คิดยังไงกับเรา…?เขา : รู้สึกดีและก็รัก…เรากลับมารักกันเหมือนเดิมนะๆ…?เรา : ก็ได้….เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม…>>> เวลาผ่านไปซักพัก(ประมาณอาทิตย์นึง) <<<เรา : ทำไรอยู่หรอ…? ช่วงนี้เงียบๆไป เรียนหนักหรอ…เขา : นอนเล่น ป่าวเรา : แค็ปรูปที่เขาคุยกับเพื่อน มันเป็นรูปในช่องแชทที่เพื่อนเขาแค็ปมาโพสต์แท็กเขาอีกที มีเนื้อหาใจความประมานว่า… เขาบอกเพื่อนผู้หญิงในแชทว่าเขาโสดคนข้างๆยังไม่มี เราก็เช็คดูวันเวลาที่โพสต์ ปรากฎว่า เป็นช่วงวันเวลาที่เขากับเรากลับมาคืนดีกันแล้ว เราเลยถามออกไปว่า… เรา : มันคืออะไร…? เขา : ก็เพื่อน… เป็นอาราย…? เรา : ไหนบอกกลับมาคืนดีกันไง…? เขา : บอกตามตรงนะ ไม่พร้อมที่จะมีใคร ยังไม่อยากรับใครเข้ามา… เรา : อ่อ…เรา : หลังจากนั้นเราก็ลบเขาออกจากการเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คเขา : ก็เปลี่ยนชื่อเฟส ทำนอง โฆษณาว่าตัวเองโสด…ตอนนี้เราก็พยายามคิดปลอบใจตัวเองว่า เขาแค่มาเอาคืนที่เราเคยบอกเลิกเขา ที่เคยทำเขาเจ็บ…เราเลยอยากรู้ว่า…การที่เราพร้อมที่จะต้อนรับเขากลับมาได้เสมอนี่เราจะกลายเป็นของตายดีๆนี่เอง ใช่มั๊ย…? และเราควรจัดการกับสภาวะจิตใจของตัวเองในตอนนี้ ยังไงดี…?
