ออนุญาติปรึกษานะคะ คือเราเคยแต่งงานกับแฟนเก่า อยู่ด้วยกัน8เดือนแล้วก็เลิกกันค่ะ เพราะเค้าไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น เรารู้เรารับไม่ได้เลยมีปัญหาจนเลิกรากันไป ช่วงเลิกกันแรกๆ เค้าก็มีมาขอโทษมาง้อนะคะ แต่เราก็ไม่ได้กลับไปคบกัน อาจเป็นเพราะทางครอบครัวเราทั้งสองคนด้วย ปัจจุบันเวลาล่วงเลยผ่านมา4ปีแล้วค่ะ ตลอดระยะเวลา4ปี เราคิดถึงเค้าทุกวัน แอบส่องเฟสทุกวัน แต่เราก็มีเปิดใจมีคบมีคุยกับคนใหม่เรื่อยๆนะคะ แต่เหมือนจะไปไม่รอดเพราะเหตุผลที่ว่าเราลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราไม่ได้อยากดึงใครมาเจ็บ แต่ก็มีบางเวลาที่เราอยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆเวลาเราไม่มีใคร เรากับแฟนเก่าผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมาก ช่วยกันทำงาน ทำนู่นนี่ ลำบากมาด้วยกันตลอด ไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะต้องมาเลิกกัน ทุกความทรงจำมันยังอยู่ที่บ้านเรา รูปวันแต่งงานยังเก็บไว้อย่างดี เวลาเข้านอนก็ยังคิดถึง แต่เราก็ไม่เคยติดต่อกันเลยนะคะ เพิ่งจะรู้ด้วยว่าเค้าเพิ่งมีลูกกำลังน่ารักเลย เราก็ดีใจด้วยเวลาเห็นเค้ามีความสุขหรือประสบความสำเร็จ เพียงแค่ในความสุขของเค้าไม่มีเราอยู่เท่านั้นเอง หรือเป็นเพราะเรารักเค้ามากขนาดนี้ทำให้เราเริ่มใหม่กับใครไม่ได้อีก บางทีเราก็อยากมีความสุขบ้าง อยากมีใครสักคนอยู่ข้างเราเวลาเราต้องการใครสักคน แต่เราไปไม่เคยได้ไกลเพราะใจเรายังอยู่กับคนเก่า ถึงเค้าจะมีครอบครัวแล้ว แต่เราไม่เคยไปวุ่นวายอะไรในชีวิตเค้าเลยนะคะ แค่แอบดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ วันแรกเรารักเค้ายังไง วันเวลาผ่านมา4ปี จนถึงวันนี้เราก็ยังรักเค้าเหมือนเดิม ไม่มีใครมาแทนที่ได้ เป็นแบบนี้หรือเราสมควรที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า ไม่ควรดึงใครมาเจ็บ ดีหรือเปล่าคะ เราก็ทุกข์เราอยากจะไปได้ไกลกว่านี้ เราไม่อยากจมอยู่กับความรู้สึกเดิมๆ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
