ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นคนสำคัญของผู้ชายคนนึง แต่เค้าไม่ได้รักฉันแบบที่ฉันรักเค้าฉันสนิทกับเค้ามากมาเกือบ1ปีแล้ว เราจะไปไหนมาไหนด้วยกัน2คนเสมอกินข้าวดูหนังไปเที่ยวต่างจังหวัดแต่ไม่ได้ค้างคืน เราไปกัน2คนเสมอ ก็ไม่เคยถามกันนะว่าทำไมไม่ชวนคนอื่นบ้าง เรากินข้าวเย็นด้วยกันสัปดาห์ละ2-3วันผู้ชายคนนี้งานของเค้ายุ่งมากๆๆ และวันที่เค้าไม่ได้เจอฉันคือเค้าทำงานไม่ได้ไปไหนความสำคัญของฉันคือ เมื่อไหร่ที่ฉันเหงา ฉันเศร้า ฉันร้องไห้ เค้าจะมาอยู่ข้างฉันเสมอโทรปลุกฉันตอนเช้า เมื่อไหร่ที่ฉันบอกให้มาหา เค้าจะมาหาฉันเสมอ แม้งานจะยุ่งหรืออยู่ที่ห่างไกลต้องขับรถ 2 ชั่วโมง เค้าจะขับรถมาเพื่อมาคุยกับฉันปลอบใจฉัน กินข้าวกับฉัน แค่1ชั่วโมง เค้าไม่เคยปฏิเสธความต้องการของฉันวันเกิดของฉันเค้าไม่เคยลืม(มีแต่ฉันที่ชอบลืมวันเกิดเค้า)เค้าจะมาอวยพรคนแรก และมีของมาด้วยเสมอเค้าชอบบอกว่าฉันเหมือนคนในครอบครัวเค้าทำแบบนี้เหมือนแม่เค้าเลย ทำแบบนี้เหมือนพี่สาวเค้า”เธอนิสัยเหมือนน้องสาวเราเลย”เป็นประโยคที่ได้ยินประจำจนเราผู้ซึ่งเลิกกับแฟนมาพักนึงแล้ว รู้สึกอ่อนไหวไปกับเค้า ว่าเค้าต้องเห็นเราพิเศษแน่ๆ
แต่มีหลายอย่างที่มันไม่สุด ทำให้ฉันรู้สึกพิเศษ แต่เค้าไม่ได้รักฉันเค้าไม่เคยชมฉันว่าสวยเลย(คนอื่นๆชมฉันเยอะแยะ นี่ไม่ได้หลงตัวเอง)บางทียังด่าฉันหน้าตาขี้เหร่ เวลาคนชมฉันก็ชอบแขวะว่านี่สวยแล้วหรอแล้วก็ชอบชมผู้หญิงโน่นนี่ให้ฟัง เช่น คนนั้นสวยจัง คนนี้น่ารักจังเลย บลาๆซึ่งฉันคิดว่าปกติผู้ชายที่รักผู้หญิงซักคน เค้าจะไม่ชมคนอื่นต่อหน้าให้เราฟังฉันไม่ชอบ แต่เป็นผู้หญิงซึน เก็บกด ปากหนัก ไม่เคยพูดออกไปเราไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องรักใคร่เลย มีแค่ประโยคเดียวที่วันนั้นทำให้เค้าเงียบไป ฉันจำบทสนทนาก่อนหน้าไม่ได้แต่ฉันพูดไปว่า”ฉันยังไม่อยากมีแฟนใหม่ ฉันยังลืมอดีตไม่ได้” แล้วเค้าเงียบไปเลยแต่ก็นานมากแล้วนะ มันจะมีผลต่อจิตใจเค้าหรอ เค้าไม่น่าเก็บมาคิดเป็นปีๆนะหรือจริงๆเค้าเห็นฉันเป็นแค่เพื่อนสนิท ฉันจะได้ตัดใจมันมีวิธีที่จะทำให้ฉันรู้ใจเค้ามั้ย หรือทำยังไงให้เค้ารักฉันดีฉันไม่กล้าถามตรงๆหรอก ไม่กล้าจริงๆ
