สวัสดีค่ะ มันเจ็บเลยอยากระบายออกมาบ้างแค่นั้นนะคะ คือเราเลิกกับแฟนตั้งแต่กลางเดือนมกราคม (เราคบกันมาปีนี้ครบ 9 ปีเต็มค่ะวางแผนแต่งงานภายในปีนี้ค่ะ) แฟนเป็นคนบอกเลิกค่ะ โดยบอกว่า “ไม่รักแล้ว” ได้ยินอย่างนั้นเราก็เอาวะเลิกก็เลิกพูดถึงขั้นนี้แล้ว ศักดิ์ศรีเราก็มี เราเลยทำใจยอมรับไม่ถามเหตุผล ไม่มีการพูดคุยอะไรกันอีก ตัดขาดกันตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ไม่ติดต่อกันอีกไม่ว่าช่องทางใด จนเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2559 ตอนค่ำๆ เราว่างๆเลยลองเราไปดู FB. ของอดีตแฟนเรา (จริงๆเราบล๊อคเค้าไปก่อนที่จะเลิกกันแล้ว) เราไปเห็นข้อความที่หน้า FB. เค้าเขียนไว้ว่า “เจอคนที่ใช่แล้ว ขอให้เราใช่สำหรับเค้า เห้อออออ” เราเห็นข้อความนี้แล้วเราขนลุก ตัวเย็นไปทั้งตัว เสียใจ ผิดหวัง ความรู้สึกทุกสิ่งอย่างประดังเข้ามา เราร้องไห้ ร้องหนักมาก ถามตัวเองว่า “แล้วกูล่ะ 9 ปีที่ผ่านมากูไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับเหรอ” (ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเราไม่รู้สึกเสียใจอะไรมากมาย เผื่อใจไว้บางแล้ว ว่าจะไปกันไม่รอด แต่พยายามประคับประคอง แต่ถ้าจะต้องเลิกกันจริงๆ ก็ไม่เป็นไร มีรักก็มีเลิก มีพบก็มีจาก คนไม่ใช่เนื้อคู่กัน อย่างไงก็ต้องเลิกกัน เราทำใจได้พยายามไม่คิดมาก คนอื่นเลิกกันเจ็บปวดกว่าเรามีเยอะแยะ …. (สิ่งที่เราคิดเพื่อที่จะทำให้เราตัดใจได้ง่ายขึ้นคืออย่าไปคิดถึงเรื่องระหว่างเรากับเค้าที่ผ่านมา และพยายามไม่คิดถึงเค้าอีก ให้คิดว่าเค้าไม่รักไม่คิดถึงเราแล้ว เราจะไปรักไปคิดถึงเค้าทำไม ในขณะที่เราคิดถึงเค้าอยู่ เค้าอาจมีคนอื่นอยู่ข้างกายเค้าแล้วก็ได้) แต่พอเจอข้อความนี้เราอ่อนแอลงทันที … ที่เราเข้มแข็งมาตลอด 4-5 เดือนพังหมดเลย ต้องมานับหนึ่งใหม่อีก ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน เราแค่อยากระบายค่ะ เราไม่เคยเล่าอะไรให้ใครฟังเลยทั้งครอบครัวและเพื่อน แม้แต่ตอนที่เราเลิกกัน เราพยายามที่จะเข้มแข็งด้วยตัวเองค่ะ … แต่ตอนนี้เราอ่อนแอจริงๆ
