คือ มันจะมีคนๆนึงอยู่ คือไม่ได้ลงเอย ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ตัดไม่ขาด.. คุยกันเรื่อยๆ แบบเส้นขนาน ห่างบ้าง ใกล้บ้าง แต่ก็กลับมาเจอกัน เรามีคนๆนึงที่คุยกันนานประมาณสองปีกว่าๆทุกข์สุขด้วยกันมาเยอะและเลิกคุยกันไปโดยที่ยังหาเหตุผลไม่ได้ว่าเลิกคุยทำไม ไม่ได้บอกลาด้วยนะจางๆหายไปจากกันต่างคนก็ต่างมีคนคุยแต่ทำไมสุดท้ายเราต้องวนกลับมาเจอกันตลอดยังนึกถึงตลอด ตอนนี้ยังติดตามทุกคามเคลื่อนไหวของกันและกันตลอดเราก็ทักกันบ่อยๆ ถามว่ามีความสุขไหม สบายดีไหม เป็นไงบ้าง เรียนหนักรึเปล่า ทักมาตอนดึกๆในเวลาที่เคยคุยกันปกติตอนนี้เจอหน้าเกือบทุกวันเพราะเรียนที่เดียวกัน แต่ไม่ทักกันนะ แต่จะมองมากกว่า บางครั้งก็ไม่กล้ามองหน้ากันด้วยซ้ำเหมือนมีอะไรบางอย่างจริงๆนะมองแล้วเหมือนทุกๆเรื่องราวที่แบกไว้มันเยอะเกินเลยเลือกที่จะไม่มองดีกว่า ไม่ใช่ไม่อยากมองนะ ไม่เข้าใจอ่ะ จนตอนนี้ทำไมเรื่องทุกอย่างมันยังชัดเจนถึงคุยกับใครเป็นพันๆก็ยังนึกถึงคนๆนี้ตลอดเลย เราจะกลับมาคุยกันตลอดแต่ไม่ได้คบกันนะ ถามตัวเองตลอดว่าทำไม ?
