สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึง ที่มีความซื่อสัตย์กับแฟนมาตลอด 4-5 ปีที่คบกันมีการวางแพลน พูดคุยเรื่องงานแต่งงาน พบปะญาติกันทั้ง 2 ฝ่ายอย่างดีหลายครั้งที่เรามีอะไรกัน…แรกๆรักใหม่ๆ มันก็ดูมีความสุขดีค่ะแต่พอนานๆไป…เราเริ่มเบื่อ…เขาพยายามที่จะรุกเราโดยไม่เล้าโลมก่อนบางครั้งเขาขอ…เราเลยปัดๆไม่อยากทำ
เข้าสู่ปลายปีที่ 4 เข้าสู่ปีที่ 5 ที่คบกัน เขาก็ออกมาเปิดกิจการของตัวเองจึงทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกัน…อาทิตย์นึงเจอ 1 วันบ้าง หรือ สองอาทิตย์เจอกันบ้างมันก็มีบ้างค่ะที่เหงา…รู้สึกน้อยใจบางครั้งดูเหมือนเขาให้ความสำคัญกับสิ่งอื่นๆมากกว่าเรา
ในขณะเดียวกัน…ความอ่อนไหวนี้ก็ถูกซ้ำเติมไปอีก…เรามีคนที่ทำงานเข้ามาจีบถ้าเป็นเมื่อก่อน เรากล้าบอกเลยว่า…เราปฏิเสธทันที…เราเชื่อในเรื่องรักเดียวใจเดียว และ ความไว้ใจแต่แล้วครั้งนี้มันไม่เป็นอย่างนั้น…ความสัมพันธ์ของเรากับคนที่มาจีบมันยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นจนเลยเถิด..ถึงขั้นมีเรื่องบนเตียงกัน…แน่นอนว่าเราเป็นฝ่ายผิดเต็มๆที่ปล่อยให้ความเหงา ความน้อยใจมาครอบงำอีกทั้งเป็นผู้หญิงแพ้ทาง…เวลามีคนมาคอย take care ใกล้ๆ ใจมันก็ยิ่งอ่อนไปใหญ่เรามีความสุขกับ เรื่องบนเตียง กับคนนี้มาก…แอบคิดว่าหาความสุขแค่แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เลิกน่า…ไม่เป็นไรหรอกแต่แล้วมันก็เกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้น….เราคิดอยากเลิกหลายครั้ง เพราะมันเป็นสิ่งที่ผิดแต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะใจตัวเองได้…เลิกทำชั่วแบบนี้ไม่ได้สักที
ในระหว่างนี้เราก็แทบไม่ได้มีซัมติงกับแฟนเลยค่ะ…รสนิยมทางเพศ และความสุขบนเตียงระหว่างแฟน กับ คนที่มาจีบ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน แต่เวลาไปไหนมาไหนกับแฟน เรามีความสุข ปกติดีทุกอย่าง แต่พอเป็นเรื่องบนเตียงทีไร..เรารู้สึกไม่อยากทำรู้สึกเหมือนโดนขืนใจ..เราพยายามเอามือปัด..เขาก็เฟลค่ะ…แต่ก็ไม่ได้อะไร
ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากกับความรู้สึกที่คลุมเครือแบบนี้…รู้ทั้งรู้ว่าผิด!!!แต่ก็ไม่อยากเลิกกับแฟนเลย…ส่วนกับคนที่มาจีบ เราก็ไม่ได้อยากมีครอบครัวกับเขาค่ะ…แต่เราแค่ชอบเรื่องบนเตียงกับเขาเท่านั้น
เราเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากๆ เรารู้ตัวดีค่ะ….เราอยากเคลียร์ความรู้สึกประหลาดนี้ใครเคยมีประสบการณ์เหมือนอย่างเราบ้างไหมคะขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ…..เสียใจจริงๆ
