เริ่มเลยแล้วกันนะคะ เรื่องของเรามีอยู่ว่า..เราเลิกกับแฟนที่คบกันมา 4 ปี เพราะเขาบอกเลิกเรานั่นแหละ โดยเขาให้เหตุผลว่า ไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้ว(หมดรักแล้วนั่นเอง) อยากอยู่คนเดียว อยากมีอิสระ ไม่อยากผูกมัดหรือมีพันธะกับใคร และอยากมีอนาคตที่มั่นคงซะก่อนที่จะคบกับใครแบบจริงจัง และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆคะ ตลอดเวลา 1 ปีกว่าๆที่เลิกกัน เขาก็ยังไม่ได้มีแฟนใหม่ แต่ก็ได้ยินมาว่ามีคุยๆกับคนอื่นบ้าง เราเองก็เช่นกัน นั่นเพราะเรายังตัดใจจากเขาไม่ได้เลย และก็ยังรอเขาอยู่เสมอ เพราะเรารักเขามากแหละมั้ง อีกอย่างเรายังต้องเจอกันอยู่บ่อยๆ เวลาเพื่อนนัดเจอกัน ก็ต้องเจอเขาด้วยทุกที (เราเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันน่ะค่ะ แถมยังอยู่กลุ่มเดียวกันอีก)
หลังจากที่เราเลิกกัน ช่วงแรกๆเราไม่ได้คุยกันเลย ถึงจะเจอหน้ากันแต่ก็ไม่ได้คุยกันค่ะ แต่พอช่วงหลังๆก็มีคุยกันบ้าง และมากขึ้นเรื่อยๆ มีไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง จนกระทั่งเรากลับมาเป็นแบบเดิม นั่นคือทำทุกอย่างเหมือนตอนที่ยังไม่ได้เลิกกัน คุยกัน กินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ซึ่งเป็นแบบนี้มาได้ครึ่งปีแล้ว แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ…
เขาพยายามที่จะไม่เปิดเผยความสัมพันธ์นี้ให้เพื่อนๆ และคนอื่นๆรู้ (แต่ก็ไม่ถึงขนาดหลบซ่อนหรือปิดบังนะคะ) เขาไม่ได้เรียกเราว่า แฟน เวลามีคนถามว่าเราเป็นใคร หรือเป็นอะไรกัน เขาก็จะบอกว่าเป็นเพื่อนกัน หรือถ้าโดนเพื่อนถามบ่อยๆเขาก็จะบอกว่า “แค่คุยกัน แค่คุยๆกันไปก่อน ไม่มีอะไร…” แม้กระทั่งเราเป็นคนถามเขาเองว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน เขาก็ตอบเราแบบนั้น พร้อมกับให้เหตุผลอีกว่า ยังไม่อยากผูกมัด ยังไม่พร้อมมีใคร!! แต่เด๋วนะ!! เราคิดในใจ “ไอ้ที่ทำกับกูอยู่นี่ หมายความว่ายังไม่มีกูอีกหรอ หรือกูเป็นแค่ธาตุอากาศ เป็นวิญญาณไม่มีตัวตนหรือไง” เรางงมากอ่ะ ไม่เข้าใจเลย เมื่อปีก่อนเขาบอกไม่อยากผูกมัดกับเรา ก็เลยบอกเลิก แต่พอมาวันนี้ก็บอกว่าไม่อยากผูกมัดกับเราเหมือนเดิม แต่ก็กลับมาทำทุกอย่างเหมือนตอนยังไม่เลิกกัน คือออ เขาต้องการอะไรหรอคะ? เรางงมาก ไม่เข้าใจ? หรือเขาคิดว่าการที่บอกคนอื่นว่าเป็นแฟนกัน นั่นคือการผูกมัด? ส่วนการกระทำที่เขาทำมันไม่ได้เป็นการผูกมัดเราเลย????
จริงๆแล้วตอนนี้เราก็มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้นะ ได้คุยกัน ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม แต่พอเวลามีคนถาม แล้วเราได้ยินคำตอบแบบนั้น มันทำให้รู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนมีคำถามมากมายตีกันอยู่ในหัว ตกลงแล้ว เราอยู่ในสถานะอะไรกันแน่เราไม่ได้ต้องการที่ประกาศให้ใครต่อใครรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน หรือคบกันอยู่ แต่แค่ไม่อยากอยู่ในสถานะที่มันไม่ชัดเจน และไม่ตรงกับความสัมพันธ์จริงๆที่มันเป็นอยู่ตอนนี้ มันทำให้เรารู้สึกเหมือนเราแย่มาก มันเป็นเรื่องน่าอายมากหรอสำหรับเขาที่จะบอกว่าคบกับเราอยู่
หรือจริงๆเราเข้าใจผิดไปเองคะ เรามโนไปเองหรือป่าว ว่าตอนนี้เรากับเขากลับมาคบกันแล้ว ทุกอย่างที่เป็นอยู่นี้ มันเรียกว่า แค่คุยกันได้จริงๆ? คำว่า “แค่คนคุย” มันเป็นยังไง? คนที่แค่คุยๆกัน เขาทำยังไงกันคะ ความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นแบบไหน?
เราสับสนไปหมดว่าเราควรจะทำยังไงดี? ควรจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปดีไหม อย่างที่บอกไปคะ เราก็มีความสุข..แต่ก็ไม่สบายใจเอาซะเลย รู้สึกไม่มั่นคง กังวลอยู่ตลอดเวลา หรือเราควรที่จะทำตัวให้เป็นคนที่เขาบอกว่า “แค่คุยกัน” ไปเลยจริงๆ และเมื่อเขายอมรับเราว่าเป็นแฟนได้เมื่อไหร่ เราค่อยกลับไปดี?
และอีกอย่าง เรางงกับความคิดของเขามากคะ มีใครพอจะเข้าใจแล้วอธิบายความคิดของเขาให้เราเข้าใจได้บ้างไหมคะ?
