ความรัก…จะได้ยินผมไหม


ผมอยากเล่าเรื่องราวในมุมมองของผมที่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคนๆนั้นสำคัญกับผมมากขนาดไหน แต่กว่าผมจะรู้ตัวมันก็ช้าไปเสียแล้ว เหมือนที่มีคนกล่าวว่า สิ่งที่เราเสียไปนั้นสำคัญอยู่แล้วตั้งแต่แรก แต่กว่าเราจะรู้ว่าสิ่งๆนั้นสำคัญก็ต่อเมื่อเราได้เสียสิ่งๆนั้นไปแล้ว                                                  ผม…ขอเรียกเธอว่า “ความรัก”
ในตอนนี้ผมได้รู้แล้วว่าความรักจริงๆนั้นเป็นอย่างไร เป็นผมเองที่ไม่เคยเห็นว่าจริงๆแล้วความรักอยู่ข้างๆผมเสมอ จนกระทั่งวันนึง ความรัก…ได้ค่อยๆหายไป  และจากผมไปในที่สุด
ผมมีโอกาสหลายครั้ง หลายครั้ง และหลายๆครั้ง แต่กลับไม่เห็นค่าของโอกาสนั้นเลย สนใจแต่ในสิ่งที่ตัวเองคิด ตัวเองอยากทำ โดยไม่สนใจเลยว่า ความรู้สึกของความรักจะเป็นอย่างไร ความรักได้คอยบอก คอยเตือน ผมอยู่ตลอดว่าตอนนี้ผมเป็นอย่างไร ควรทำอะไร แต่ด้วยความคิดส่วนตัว บวกกับอารมณ์และทิฐิทั้งหลาย ทำให้ผมไม่เห็นในสิ่งที่ความรักนั้นต้องการจะสื่อ ความรู้สึกต่างๆ ค่อยๆเข้ามาทำร้ายความรักไปทีละนิดๆ จนความรู้สึกของความรักค่อยๆจางหายไป จนในที่สุด…ความรักก็ได้จากผมไป
ผมมันโง่เองที่รู้สึกตัวช้า ไม่สนใจที่จะดูแลความรักที่อยู่ข้างๆผมมาตลอดให้ดี ผมควรจะใส่ใจเอาใจใส่ความรักให้มากกว่านี้ แต่ทำไมผมไม่ทำ ทำไม? กว่าผมจะคิดได้มันก็สายไปแล้ว ตอนนี้…ผมรู้แล้วว่ามันเป็นเพราะผมเองต่างหาก ที่สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง จนลืมมองไปว่า จริงๆแล้ว ความรักก็มีความรู้สึก
ถ้าผมมีโอกาสได้เจอกับความรักอีกครั้งนึง ผมอยากบอกว่า ผมขอโทษ ขอโทษที่ไม่ใส่ใจความรู้สึกของความรักให้ดีกว่านี้ ขอโทษที่ทำตัวแย่ๆและพูดจาไม่ดีออกไป ขอโทษที่หลายๆครั้งผมไม่เข้าใจในสิ่งที่ความรักอยากจะบอก ผมขอโทษ ผมมันโง่เองที่รู้ตัวช้า ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด มันคือการเข้าใจซึ่งกันและกัน การที่เราจะอยู่ด้วยกันนั้นต้องใช้ความเข้าใจและรับฟังกันมากกว่าใช้อารมณ์และความรู้สึกส่วนตัว
ผม…อยากบอกว่า ผมสัญญาว่าถ้าผมมีโอกาสอีกครั้ง ผมจะไม่ทำให้ความรักต้องเสียใจอีก ผมจะดูแลความรักให้ดีกว่านี้ กลับมาได้ไหม…ไม่มีเธออยู่มันเหงามากๆเลยนะ ผมคิดถึงความรักมากเลยนะ  รักนะคะ ความรัก.
สำหรับหลายๆคนที่บางครั้งอาจจะมองข้ามคนสำคัญที่อยู่ข้างๆตัวของคุณไป ผมอยากบอกว่า ในตอนนี้ที่คุณยังมีโอกาส ลองหันกลับมามองและใส่ใจความรู้สึกคนข้างๆตัวของคุณดูนะครับ รักและดูแลใส่ใจคนข้างๆตัวคุณให้มากๆ อย่ารอให้ถึงวันนั้น วันที่กว่าเราจะคิดได้ว่าควรทำอะไรก็ตอนที่เราได้เสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไปแล้ว รักใคร ต้องรักให้เป็น.