ปวดหัวเครียดและเซ็งโคตรๆชีวิตจิงยิ่งกว่าซีรีย์ * ____*เรื่องมีอยู่ว่าเรากับเพื่อนรู้จักกันตอนเรียนด้วยกันตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบ10กว่าปีละสนิทกันมากแค่ไหนไม่รู้นะแต่เคยกิน-นอน-เมา-เที่ยว-ลุยเวลามีเรื่อง-สำหรับเราคือเรียกว่าให้ใจมาก…..
มีอะไรก็คุยกันช่วยเหลือกันตลอด(แต่ส่วนมากเราเป็นคนช่วยนะ)ฐานะก็พอๆกันดูบ้านเพื่อนเราจะรวยกว่าด้วยซ้ำมันก็หน้าตาดีกว่าสวยกว่าหน้าที่การงานก็ดีกว่ามาย้อนช่วง3-4ปีที่ผ่านมาเพื่อนคนนี้เกิดการล้มเหลวในชีวิตครั้งใหญ่เราก็ช่วยเหลือไปอีก(คือเขาท้องแล้วเลิกกับแฟนเขามีเรื่องฟ้องร้องกันไปตามระเบียบ)เราก็ช่วยในส่วนเรื่องให้คำปรึกษาพาไปเที่ยวไปกินและให้ยืมตังค์ทีละ2-3พันรวมๆก็เยอะพอสมควรซึ่งเราก็ให้ใจกับเพื่อนนะเราทำงานเดือนละ2หมื่นกว่ามีลูกต้องเลี้ยงเหมือนกันยืมไปยืมมาบอกไม่มีให้เราก็เข้าใจว่าไม่มีงานที่แน่นอนก็เลิกทวงคิดว่าเงินหาเมื่อไหร่ก็ได้เป็นเพื่อนกันต้องช่วยเหลือกัน(ปกติเราไม่ค่อยชอบคบเพื่อนจึงมีเพื่อนน้อย)ผ่านมาล่าสุดเมื่อปีก่อนได้มายืมเงินก้อนใหญ่จากเรา(คือหลักหมื่นอ่ะค่ะเงินเก็บอันแสนนานของเรา)เพื่อเอาไปตั้งตัวคือทำธุรกิจแล้วประสบผลสำเร็จ(ขอไม่บอกละเอียดงานนะคะ)มีเงินซื้อรถไปเที่ยวไปกินซื้อของแพงๆอัพลงเฟสบุ๊คแต่เราก็มีคุยๆทวงๆกันอยู่บ้างเขาได้ดีก็ตีตัวออกห่าง(เวลาเราพูดทวงตังค์)ได้แต่พลัดไปพลัดมาเราให้เขาผ่อนคืนสักเดือนละ1-2พันก็ยังดีแต่เขาก็รำพันความลำบากให้เราฟังเราก็พูดไม่ออกคิดในใจพูดไปก็กลัวเสียเพื่อนจนล่าสุดทนไม่ไหวเลยพูดไปตรงๆว่า(เธอคืนตังค์เรามาบ้างดิเราก็จำเป็นต้องใช้เหมือนกันนะเว้ยเพราะเราก็ผ่อนของใช้เหมือนกันแกมีรถมีงานที่ดีแล้วคือดีกว่าทุกอย่างเรามีหนี้มีธุระที่ต้องใช้เหมือนกันที่จิงก่อนจะไปดาวน์รถน่าจะใช้หนี้ก่อนมั้ย)เฮอะๆ
เท่านั้นแหละเราก็ว่าเรารักษาน้ำใจสุดๆแล้วนะเพื่อนเราพาลมาบอกว่าเราพูดไม่รู้เรื่องตามทวงอยู่ได้คนไม่มีและก็บอกเหตุที่ต้องใช้เงินสารพัดคือเราฟังจนรู้สึกผิดเลยอ่ะเฮ้ยตังค์ก็ตังค์เราทำไมเอาคืนมาบ้างมันยากนักล่ะถ้าทวงทีเดียวหมดเลยเนี่ยเธอไม่ฆ่าเราเหรอ?และก็ออกแนวโมโหบอกไม่น่าคบกับเราเลยเราเห็นแก่ตัวไม่เห็นความลำบากของเพื่อนและจากวันนั้นเป็นอันว่าไม่คุยกันแต่เขาก็อัพเฟสปกติเรารู้สึกแย่มากๆคิดๆทวนไปทวนมาคิดว่าเราผิดเหรอวะเสียดายเวลาและเสียความรู้สึกโคตรๆ
