เรื่องมีอยู่ว่าฉันกับเขาเคยคบกันมาเกือบ5ปี รักกันมากเข้ากันได้ทุกเรื่อง แล้วก็เลิกกันเพราะเขามีคนอื่นค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันเขาก็มีคนอื่นไปเรื่อยๆ เราก็ให้อภัยตลอด ลืมบอกไปรักแรกของเราสองคนเลยค่ะ สุดท้ายเราคิดว่าพอแล้วสำหรับผู้ชายคนนี้เลยตัดสินใจเลิกเด็ดขาดคืนเดียวที่ร้องไห้แล้วทุกอย่างจบ ชีวิตเราต้องเริ่มใหม่ไปเรียนเจอเพื่อนๆ เลิกเรียนเราก็ไปทำงานทำให้ลืมกันไป แล้วเขาก็แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเพราะว่าฝ่ายหญิงมีท้อง เวลาผ่านไปประมาณ 4-5 เดือนก็มาเจอกันครั้งแรกหลังจากที่ไม่เจอกันนานความรู้สึกตอนนั้นเฉยๆมากคะ ไม่ได้พูดคุยอะไรกันต่างฝ่ายต่างแยกย้าย แล้วก็มาเจอกันอีกตอนที่เขาอุ้มลูกมาที่บ้าน ลืมบอกค่ะแม่เรารักเขามากรักเหมือนลูกแท้ๆเลย เราเห็นเด็กก็รีบวิ่งไปเล่นเลยค่ะ555 ไม่คิดรังเกียจนะคะว่าเป็นลูกแฟนเก่ากับคนใหม่คิดว่าเด็กไม่รู้เรื่อง อีกอย่างเรากับเขาก็คิดว่าเป็นเพื่อนกันได้ ก็มีเจอกันบ้าง คุยกันบ้างตามประสาคนเคยรู้จัก เวลาผ่านไป 3 ปี เขาเลิกกับแฟนเขา จากที่คุยกันบ้างก็คุยกันมากขึ้น เขาก็ค่อยๆพูดความในใจออกมาว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขารักเรามาตลอดที่อยู่กับคนใหม่ก็เพราะลูกสุดท้ายไม่ไหวเลยต้องเดินออกมา เราก็คุยในฐานะเพื่อนมาตลอดนะคะ ได้ยินคำนี้อึ้งเลยค่ะ ที่อึ้งเพราะเราก็มีแฟนใหม่เหมือนกันไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมา ตอนนี้ต่างคนต่างก็โตกันมาก เรียนจบแล้ว มีหน้าที่การงานที่มั่นคงแล้วค่ะ เขาบอกกับเราตลอดว่าจะรอเรา จะสร้างเนื้อ สร้างตัว พิสูจน์ให้เรารู้ว่ารักเราและพร้อมจะดูแลเรา เขาบอกว่าเรื่องที่ผ่านมาเลือกคนผิด เป็นความผิดพลาดและคิดแบบเด็กๆ เราควรทำไงดีคะ จะกลับไปคบกันใหม่หรือว่าจะไม่ดี (ทางบ้านทั้งสองฝ่ายเชียร์ให้กลับมาคบกันคะ)
