มีคนหนึ่งดีกับเรามาก แต่เราก็พยายามที่จะดี ที่จะรักเค้า เค้าก็รู้ว่าเราไม่ได้รักเขา แต่พอนานวันเข้า มันทำให้เรารู้ว่ายิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งแย่ ทั้งเขาทั้งเรา ฝืนใจกันไปทุกอย่าง เราเลยคิดว่ามันคงถึงเวลาที่ต้องเลิกกันแล้วจริงๆ ไม่ใช่ไม่พยายาม มันเหนื่อยเกินกว่าที่จะทนรับไหว สาเหตุที่ทนไม่ไหวอาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้รักเขา พอเขาทำอะไรแย่ๆมา เราก็คิดตลอดว่าต้องอดทน เพราะเขาดีกับเรา ต้องพยายามเข้าใจเขาให้มากๆ แต่ก็อดทนไม่ไหวอยู่ดี เลยบอกเลิก เพราะยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ถ้ายิ่งนานไปกว่านี้อาจจะถล้ำลึกไปกว่านี้ ไม่ใช่ว่าไม่รักแล้วจะไม่เจ็บ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมันก็ผูกพัน ผ่านอะไรมาด้วยกัน เรารู้ถึงเราเจ็บมันก้ไม่เท่ากับเขาหลอก แต่จะให้ทำไง เราไม่สามารถทำร้ายคนที่เขาดีและรักเราได้
เราคิดว่าพอเลิกแล้วเด๋วเราก็ดีขึ้น กลับไม่ใช่ ปันหาเข้ามารุมเร้า เรื่องแย่ๆก็เริ่มเข้ามาในชีวิต หลังจากที่เลิกกัน เราก็ต้องทำอะไรด้วยตัวเอง เหนื่อยมาก เคลียดมาก แต่ก็ต้องอดทน มีแต่คนเข้ามาว่าเรา ว่าทำไมถึงมันแบบนั้น เลววะ แย่ๆ (แม้แต่เพื่อนเราเอง)เขาดีมากนะทิ้งเขาทำไม(ไม่เป็นกูไม่เข้าใจหลอก)
ส่วนเขาตอนนี้ก็ค่อยๆดีขึ้นมีแฟนใหม่ไปแล้ว มีแต่คนคอยให้กำลังใจ
ตัดภาพมาที่เรา 5555555555 อยากขำตัวเอง ทุกวันนี้รู้สึกเคว้งคว้าง แต่ก็พออยู่ได้ อย่างน้อยมีแม่ มีเพื่อน(บางคน)คอยเข้าใจ อยากถามว่าเราทำผิดมากไหมที่เลิกกับเขา เราเสียใจมากนะ ถึงจะไม่ได้รักกันก็เถอะ อยากบอกว่าในห้องตอนนี้หันไปทางไหนก็เจอแต่ของเขา ปวดใจนิดๆ ร้องไห้บ้าง เหงามาก คิดถึงเขานะ แต่ถ้าให้เลือก ก็จะเลือกแบบเดิม จะว่าไปเราก็ไม่ได้ผิดคนเดียวหลอกใช่ป่ะ? ถ้าเขาไม่ทำอะไรแย่ๆกับเรา เราจะเลิกกับเขาป่ะละ?(แอบคิดในใจเผื่อเราไม่ใช่คนผิดคนเดียว) เคลียดนะ แย่นะ แต่เราคิดว่าเวลาผ่านไปถ้าเราเจอคนที่ใช่ เด๋วอะไรๆมันก็จะดีขึ้น ใช่ป่ะ
