ไปทำงาน กินข้าว หรือไปไหนมาไหนเราก็มีความสุขที่ได้อยู่กับตัวเองเราชอบตัวเองตอนที่ได้อยู่คนเดียวแต่เราจะไม่ชอบตัวเองเลยตอนที่อยู่กับคนอื่น
มีคนหนึ่งเข้ามาเรากับปล่อยให้เขามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตการที่ได้คุยกับเขากลายเป็นกิจวัตรประจำวันทั้งๆ ที่คุยไม่ได้มันก็เป็นความผิดของเราเองที่ยังคุยและแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องเลิกคุยเราจะทำยังไงดีที่จะตัดเขาออกไปจากชีวิตเรายังไม่อยากหาใครมาแทนที่เรายังมีความสุขกับการอยู่คนเดียว
กิจวัตรประจำวันที่เคยทำก็แค่หายไป
*ย้ำผู้หญิงคนอื่นที่ดีกว่าเรามีตั้งเยอะอยู่กับเรา เขาก็จะไปเที่ยวผู้หญิงไม่ได้มองผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ได้เราเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่น่ามองจนถึงขนาดทำให้เขามองแคร์เราไม่ได้
คงพอแค่นี้แหละคงกลับไปติดเกมเหมือนเดิม
