เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ไม่เคยขอเงินผู้ชายใช้ หรือแม้กระทั่งขอให้ซื้อของอะไรให้ก็ไม่มีเลย อาจจะมีกินเที่ยวดูหนังบ้างที่เขาจะออกให้ ซึ่งก็นานๆที ส่วนใหญ่จะแชร์ หรือผลัดกันจ่าย เช่น อีกคนจ่ายค่าข้าว อีกคนจ่ายค่าตั๋วหนัง หลังๆมานี้เรารู้สึกเริ่มเหนื่อยหน่ายขึ้นที่เราต้องจ่ายมากกว่าอยู่บ่อยๆ ในขณะที่เขามีหน้าที่การงานที่ดีขึ้น เงินเดือนเขามีมากกว่าเราสองเท่า เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน วันไหนจะเจอกันก็จะไปหาเขาที่ห้องเป็นส่วนใหญ่ ดูหนังกินข้าวข้างนอกบ้าง ซื้อของไปทำกับข้าวที่ห้องบ้าง เวลาเราไปหาเค้าเราก็เสียค่ารถไปหาเขาถึงที่เอง เวลาซื้อของไปทำอะไรกินเราก็เป็นคนจ่าย เขาจะทำตัวเหมือนไม่มีตัง ใช้จ่ายประหยัด เอาเงินฝากธนาคาร เราเริ่มน้อยใจขึ้นทุกที เวลาไปห้างดูหนัง เราไปถึงก่อนก็ไปซื้อตั๋วก่อน พอเจอกันกินข้าว ค่าข้าวเขาก็จ่าย แต่ๆ..เขาพกเงินไม่พอ เขาจะหันมาถามเรามีเท่านี้ๆไหม ให้เราจ่ายเพิ่มอีกนิดหน่อย รวมๆแล้วกินดูหนังใน1วัน เราจ่ายมากกว่าอยู่ดี บางทีชวนเราไปดูหนัง พอตอนซื้อตั๋วก็บอกไม่มีตัง มาถามเรามีป่าวจ่ายให้หน่อย พอหลายๆครั้งเข้า เราเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่ามันดีแล้วหรอ เขาเงินเดือนมากกว่า มีเงินเก็บ ชีวิตเขากำลังไปได้ดี แต่เรายังอยู่เหมือนเดิม แต่เราต้องมาจ่าย ไปหาเขาถึงที่อีก คิดแล้วก็เซงว่านี่โง่รึป่าว เราก็ไม่กล้าพูดกับเขา คิดว่าเขาจะคิดได้ พูดไปก็จะเดี๋ยวคิดว่าเราไปต่อว่าทำร้ายใจกันอีก แต่เรื่องอื่นๆเขาก็โอเคนะ มีแต่เรื่องกินดูหนังเวลาที่เจอกันนี่แหละที่เรารู้สึกไม่ดี
คนอื่นเขาเป็นยังไงกัน เขาคิดเล็กน้อยกันแบบนี้ไหม นี่ถ้าเรามีเงินเยอะกว่านี่เราจะไม่ซีเรียสเลย
