เรื่องมันเกิดขึ้นกับผม และเพื่อนผมอีก 2 คน โดยกลุ่มของเรานั้นมี 3 คน ชาย 2 คน หญิง 1 คน โดยเพื่อนผม 2 คนนั้น(ช/ญ) เค้าเป็นแฟนกัน ส่วนผมที่มีปัญหากับแฟนบ่อยๆ เพราะแฟนผมไม่เคยสนใจอะไรผมเลย ผมก็เข้ามาอยู่กับเพื่อนสองคนนี้ เพราะเพื่อนบอกว่ามาอยู่กับเพื่อนบ้าง เดี๋ยวเครียด เพื่อนผู้หญิงก็คอยมาปลอบผมตลอด ว่าอย่าร้องไห้ อย่าเศร้า ถ้าเค้าไม่สนใจ ไม่รักก็ช่างเค้า สิ่งที่เพื่อนผู้หญิงทำให้ผม มันทำให้ผมเริ่มรู้สึกดี ยอมรับครับ ว่าตัวเองผิด ที่ไปรู้สึกดี กับแฟนของเพื่อนแบบนั้น ผมรู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์อะไรมากมายขนาดนั้น แต่ผมก็ยังคุยกับเค้ามาเรื่อยๆ โดยที่เพื่อนอีกคนนึงที่เป็นแฟนของเพื่อนผู้หญิงเค้าไม่รู้ว่า เราสนิทกันมากกว่าเพื่อนแล้ว จนวันนึง เพื่อนผู้หญิงคนนั้น มาบอกกับผมว่า ขอหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ ให้มันจบแค่นี้ ผมถามเหตุผลกับเธอว่าทำไม แต่เธอตอบไม่ได้ สุดท้ายผมก็ยอมตัดเค้าไป ผ่านไป 2 วัน เธอคนนั้นกลับมาคุยกับผม และถามผมว่า อยากรู้เหตุผลมั้ย ว่าทำไมเธอขอหยุดความสัมพันธ์ เธอบอกกับผมว่า “เธอท้อง” ทันทีที่ผมได้รับรู้เหตุผล ความรู้สึกของผม มันนิ่งไปนานมากๆ ผมทำอะไรต่อไม่ถูก ผมถามเค้าว่า แล้วแฟน(เพื่อนผู้ชายอีกคนนึงในกลุ่ม)รู้เรื่องแล้วหรือยัง ว่าท้อง เค้าบอกว่ารู้แล้ว แต่แฟนพยายามบังคับให้ทำแท้ง ผมก็ห้ามไปว่าอย่าทำ ไม่ว่ายังไงก็อย่าทำ ผมคิดว่า ถึงแม้ผมจะะไม่มีโอกาสที่ได้คบกับเค้าแล้ว แต่อย่างน้อย ผมขอดูแลคนที่ผมรักให้ดีที่สุดก้อพอ ผมดูแลเธอทุกอย่าง ทั้งการกิน การดูแลตัวเอง พาไปตรวจครรภ์ให้แน่ใจว่าท้องจริงๆ ในขณะที่แฟนของเธอ ไม่สนใจว่าเธอจะเป็นยังไง สิ่งเดียวที่เค้าคิดคือ เค้าอยากให้ทำแท้ง เหตุผลเพราะเค้าไม่อยากหยุดเรียน และเค้าก็ยังคุยกับแฟนเก่าเค้าอีกคนนึง ซึ่งเค้าทิ้งไม่ได้ทั้งแฟนเก่า แฟนใหม่ และการเรียน เค้าบังคับเธอทุกวัน ทุกวัน จนฝ่ายหญิงเครียดมาก ผมก็พยายามทำให้เธอยิ้ม ไม่อยากให้เครียด เพราะท้อง 3 เดือนแรก มีโอกาสแท้งง่ายมาก ผมไม่อยากให้เค้าทำแท้ง อย่างน้อยเด็กคนนี้จะต้องได้เกิดมา แต่สุดท้าย ผมก็ทำไม่ได้ เธอเครียดมาก จนแท้งเอง ระหว่างพักฟื้นที่โรงพยาบาล เธอกับแฟนของเธอ(เพื่อนผมทั้งสองคนนั้นแหละ) ทะเลาะกันตลอด ฝ่ายหญิงร้องไห้ๆ ทั้งที่นอนพักฟื้นอยู่ ผมเป็นคนที่รับรู้เรื่องราวนี้อยู่คนเดียว เพราะเพื่อนผมเค้าไม่อยากบอกใคร แม้กระทั่งพ่อแม่ตัวเอง เค้าอยากจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ในช่วงที่ผมดูแลเธอมาตลอด ความรู้สึกของผมมันเพิ่มมากขึ้น ส่วนความรู้สึกของเธอคนนั้น ก็ค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น จนกลายเป็นความรัก สุดท้าย เราก็รู้สึกดีต่อกัน เธอขอบคุณผมทุกครั้ง ในขณะที่แฟนเธอไม่เคยมาสนใจ เธอรู้ดีว่าแฟนเธอยังคุยกับแฟนเก่า เธอก็ยังทนคบเพราะรัก แต่เธอก็บอกผมว่าเธอก็รักผมไปแล้ว ผมดีกับเธอ ดูแลเธอ หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมาอีกเรื่อย ๆ จนวันที่เพื่อนผม(ผู้ชาย) รู้ว่าแฟนของเค้าหรือก็คือเธอคนนั้นรู้สึกยังไงกับผม เค้าพยายามกีดกันทุกทาง ไม่ให้เธอพบเจอผม ให้เธอบล๊อคเฟส ห้ามติดต่อ ห้ามพูดคุย ผมก็ไปพูดกับเพื่อนผม(ผู้ชาย)ว่า ถ้าอยากให้ผมหยุดความสัมพันธ์นี้ ผมขอให้เค้าหยุดคุยกับแฟนเก่า เลิกกับแฟนเก่าไป แล้วกลับมาดูแลเธอ(แฟนของเพื่อนผม)ให้ดี อย่าทำให้เธอร้องไห้อีกได้มั้ย แล้วผมจะไปเอง แต่เค้าบอกว่าเค้าเลิกไม่ได้ เค้าอยากเก็บไว้ทั้งสองคน สุดท้าย ก็เป็นผมเอง ที่ต้องไป ผมไม่สามารถช่วยชีวิตคนๆ นึงไว้ได้ ผมไม่สามารถรักษาสิ่งที่เป็นเหมือนความสุขของผมไว้ได้ ผมรักษาอะไรไว้ไม่ได้เลย ….
