“ความรู้สึกที่มันพังมันไม่ต่างอะไรจากแก้วที่แตกหรอก แก้วที่แตกต่อยังไงก็ต่อยาก ต่อนานแค่ไหนมันก็คงสวยสู้แก้วใบใหม่ไม่ได้ ยังไงมันก็คงมีรอยร้าวอยู่ดี มันก็เหมือนกับกับควารู้สึกที่พังแม้พยายามจะไปหาเค้าคนนั้นแต่ยังไงก็เอื้อมไปไม่ถึง แม้จะพยายามทำดีแค่ไหนก็ตามมันก็พังอยู่ดี การที่เราพยายามทำสิ่งนั้นไปเค้าคนนั้นอาจจะสนใจ แต่ก็คงดูเป็นคนนอกสายตาเค้าอยู่ดี แต่ถ้าเราลองเปลี่ยนแก้วใบใหม่ที่คิดว่าแก้วนี้มีค่ากับเรา แม้จะไม่ได้สวย ไม่ได้เลิศเลอ แค่เราลองเอาแก้วใบนี้มาใส่ใจ ตกแต่งให้มันสวย แก้วใบนี้จะดูมีค่าสำหรับเราเสมอ เพียงแค่แก้วใบเดียวที่แตกร้าวก็ไม่สามารถสู้แก้วที่สมบูรณ์ได้ แม้มันจะไม่สวยแต่เราใส่ใจมันก็จะทำให้เรามีความสุขกับแก้วใบนี้ได้เสมอ”
