สวัสดีค่ะขอเกริ่นก่อนเลยนะคะ เมื่อสมัยที่อยู่ม.3เราได้มีโอกาสเข้าไปเล่นโมบิทาวน์(เป็นโปรแกรมแชทอวตาร์) ความจริงโปรแกรมนี้เราเล่นมาตั้งแต่ป.6แล้วค่ะ แต่เรื่องมันเริ่มตอนที่ฉันอยู่ม.3 เราก็เล่นปกติของเรามาเรื่อยๆจนกระทั่งในกลุ่มตกลงจะแลกFacebookกันฉันก็ได้ลงลิ้งไว้คนในกลุ่มส่วนใหญ่ที่คุยด้วยฉันก็จะนับเป็นพี่หมดแหละค่ะ สักพักพอคนเริ่มทะยอยแอดกันมดแล้วอยู่ๆก็ facebook ไม่ยอมเอารูปตัวเองขึ้นแอดมา แถมทักแชทเราด้วยถ้อยคำที่ กวน..สุดๆเขา: ส่ง Fu_k มาให้ฉันเรา:อะไรเราเคยรู้จักกันด้วยหรอ?นั้นละค่ะเป็นบทสนทนาแรกของคู่เรา จนปัจจุบันก็ได้รู้ว่ามันแค่อยากหาเรื่องคุยแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงหลังจากนั้นมันก็ทักเรามาทุกวันตื่นมาก็คุยคนแรกก่อนนอนก็เป็นคนสุดท้ายที่คุยด้วยตลอดตอนแรกก็เรียกพี่เพราะเขาเป็นรุ่นพี่เราสองปีแต่ตอนนี้ไม่แล้วละค่ะ ลืมบอกเราอยู่จังหวัดหนึ่งในภาคกลางตอนบน ส่วนเขาอยู่เหนือสุดประเทศไทยเลยเราคุยกับเขาทุกวันด้วยการแชทกันเพียงอย่างเดียวเวลาเราเรียนหนักแล้วทำการบ้านไม่ทนเขาก็จะช่วยเสมอ ช่วงที่เราสอบเราอ่านหนังสือให้เขาฟังด้วยเป็นเหมือนการติวให้เพื่อนอ่ะค่ะมันทำให้เราจำดีขึ้นทั้งๆที่มันก็น่าเบื่อแต่เขาก็ยังทนฟังก่อนที่จะอ่านจบเขาก็จะมาทวนคำถามสำคัญๆเผื่อเราลืมเหมือนทดสอบเราเราแชทกันได้1ปีกว่าค่ะย้ำว่าไม่มีวันไหนที่ไม่แชทหากันเลยจากคนไม่รู้จักกลายเป็นคนที่ผูกผันหลังจากนั้นเขาก็ขอเราเป็นแฟนแล้วเราก็คิดดีแล้วเราเลยตกลงไปหลังจากที่เป็นแฟนกันได้7วันเราต้องย้ายไปเรียนอีกจังหวัดและอยู่อีกบ้านนึงซึ่งนั้นทำให้เราแทบไม่ได้คุยกับเขาเลย ตอนนั้นเขาเลยขอเบอร์เราไว้ พูดตรงๆเลยตอนนั้นคือไม้กล้าคุยโทรสับกันเพราะไม่เคยคุยโทรสับกับผู้ชายเลยนอกจากพ่อปู่แล้วก็ตานั้นเป็นครั้งแรกที่เราคุยโทรสับกับผู้ชาย วรั้ยแรด>< ตอนนั้นขึ้นม.5แว้ว เราสองคนก็โทรคุยกันทุกคืนก่อนนอนหลังจากนั้นมาอีกสักระยะนึง ก็เริ่มถ่ายรูปส่งให้กัน แล้วก็สักพักก็คอลวีดีโอกันมาจนถึงปัจจุบันเราคบกันได้2ปีกว่าแล้วไม่นับตอนเริ่มคุยจนถึงปัจจุบันนะเราไม่รู้หรอกว่าใครจะคิดยังไงจนปัจจุบันเราสองคนก็ยังไม่เคยไปเจอตัวจริงกันเลยทำได้มากสุดแค่คอลกันเฟสไทม์กันเท่านั้นบางคนอาจจะคิดว่าเดี่ยวก็เลิกกัน แต่ช่างเถอะถามว่าอย่างนี้มีทะเลาะกันบ้างไหม มากค่ะบ่อยมากค่ะแต่ทุกครั้งเราก็กลับมาคืนดีกันแต่คู่เราไม่มีเรื่องนอกใจนะค่ะ ไม่รู้สิเรามั่นใจ ถึงจะอยู่ไกลแต่ก็รับข่าวสารจากคนรอบข้างเขาเสมอ อีกอย่างเราเป็นรักแรกของกันและกันค่ะ ฮร่อยยโรแมนส์อี้ก เราแค่อยากให้ทุกคนเชื่อในความรักค่ะสักวันพวกเราก็ต้องเจอคนที่เขารักเราและเราก็รักเขาเช่นกัน เขาเป็นบุคคลที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรามาไม่ว่ารักจะเป็นยังไง อยู่ไกลกันแค่ไหนเจอกันบนไหนที่ใด สุดท้ายมันก็คือความรักที่เราสร้างมันขึ้นมาจงเก็บรักษาความรักนี้ให้ดีเพราะมันไม่ได้มาง่ายๆนะแจ้ะ จวบจนวันนี้เราจบม.ปลายแล้ว เราก็ยังคิดว่าจะคบกับเขาต่อไป และหวังว่าสักเราคงได้เจอกันขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านเรื่องไร้สาระบ่นไปเรื่อยๆของเรานะคะ อาจพิมผิดบ้างก็ขออภัยไว้ณที่นี้เนอะ
